Hantum.
Over pittoreske, soms smalle Friese weggetjes en bruggetjes bereikten we Hantum.
Langs een molen rijdend, hadden we in de verte de stoepa al gezien.
Aangekomen op de plaats van bestemming, viel mij een bordje op met de tekst: “Gratis thee”
De hele dag door zag ik dat bordje, maar ik weet niet waarom.
Piet heette ons welkom en liet ons de slaapplaatsen zien in de boerderij. Ze waren boven, en toen we naar beneden gingen, vond ik de trap heel steil, en, zoals dat dan gaat met gedachten en gevoelens, nam ik me meteen voor om weinig te drinken, zodat ik ’s nachts geen twee of drie keer in het donker over die trap naar beneden hoefde om naar de wc te gaan.
De stoepa was werkelijk prachtig en stond daar maar te stralen en te wenken, maar we gingen eerst naar de tempel om onze gratis thee te drinken. De tempel hing en stond werkelijk bomvol (in mijn beleving) met tanka’s, Boeddha’s van allerlei aard, ceremoniële voorwerpen, een boekenkast, en nog veel meer. Tegelijkertijd waren de sfeer en de energie heel open, terwijl we wat bijpraatten met elkaar en Piet ons vertelde dat we zo meteen de stoepa gingen bekijken en om half zes zouden eten in de boerderij en om half zeven een puja zouden bijwonen.
Wij togen naar de stoepa, schoenen weer aan, jassen weer aan want het was koud. Eerst liepen we er een paar keer omheen, ondertussen een gebed zeggend dat we in onze linkerhand hielden, zodat we met de rechterhand de gebedsmolens konden draaien. Ik was daar niet helemaal bij met mijn aandacht, het was te nieuw misschien?
Daarna mochten we de stoepa binnengaan – baf! Wat een energie, het kwam als een bundel op me af. Fijn dat we er even mochten blijven, nadat Piet ons het een en ander had verteld over de duizend Boeddha’s en hoe de stoepa was gemaakt.
Weer buiten maakten we kennis met Sherab die ons voorstelde om na het eten een film over de yogi’s van Tibet te gaan kijken. Ook kwam de Lama even voorbij, om in een heel rustig tempo rond de stoepa te wandelen, een en al vrede met zijn stok.
Intussen hadden Catherine en ik besloten om niet te blijven slapen; we wilden allebei graag nog ’s avonds naar huis.
Hierna was het al gauw half zes en genoten we in de warme huiskamer van de boerderij van een sober avondmaal.
Om half zeven weer naar de tempel voor de puja. Sherab vertelde heel geanimeerd over Shenrezig, de Boeddha van Mededogen, waarvoor in de puja extra aandacht was. Hij vertelde ook over de mantra Om Mani Peme Hung, waarom die zo belangrijk is, dat je die altijd bij je kunt dragen, enzovoort. We konden merken dat Sherab graag vertelde over deze dingen.
De puja duurde ongeveer anderhalf uur, en bestond uit het reciteren van Tibetaanse teksten uit een Tibetaans boek (we kregen allemaal zo’n boek zodat we mee konden doen). De Engelse vertaling stond erbij, maar het ging vaak te snel om die goed te kunnen lezen, wat niet zo erg was. Toen we bij de hierboven genoemde mantra kwamen, bleven Piet en Sherab die heel lang en heel snel reciteren met hun mala, het duurde zo lang dat ik maar een beetje ging zitten ademen. Nog een paar keer was er zo’n “mantra-pauze”, maar minder lang.
Het was een bijzondere en ook ietwat saaie ervaring en tegelijkertijd heel boeiend, omdat je de tijd kreeg om jezelf goed te observeren.
Na de puja gingen we in de boerderij de film kijken. Piet zette gratis thee voor ons en we nestelden ons gemakkelijk op een merkwaardige bank en diverse stoelen.
De film haperde af en toe, beeld stond dan stil, geluid viel uit, na een paar minuten ging het beeld weer bewegen en al gauw kwam er dan ook weer geluid. Zodoende duurde de film wat langer, maar dat paste wel in het geheel van de dag.
Na de film ging iedereen naar huis, behalve Romy en Magnolia, die bleven slapen.
Het was inmiddels al laat en donker geworden, en de stoepa was prachtig verlicht, en stond weer te wenken en te stralen.
Catherine en ik reden weer naar huis. We hadden allebei honger (!).
Het was een merkwaardige dag. Het is een merkwaardige plaats, waar de tijd vertraagt en waar je geconfronteerd wordt met jezelf en je manier van leven.
Onder meer de soberheid trof me, ik heb nog vaak nagedacht over de weelde waarin ik leef, in vergelijking met de Lama, Piet en Sherab.
Ik geloof dat we deze dag aan Romy te danken hebben, dus Romy: heel hartelijk bedankt, dat je ons hebt laten kennismaken met deze bijzondere plaats! Ik ben blij dat ik er was!
